Prediker 3, 1-8
Matteüs 5, 1-12a

Dit jaar geen homilie of preek, maar een verhaal...

Alexis heette hij. Hij was negentien jaar en vervulde zijn dienstplicht in het Russische leger tijdens de laatste wereldoorlog. Zijn kameraden mochten hem bijzonder graag, niet vanwege zijn vechtlust, want wat dat betreft was hij maar een slecht soldaat, maar om zijn eenvoud, zijn spontaneïteit en zijn bijna grenzeloze hulpvaardigheid.

Op zekere dag kreeg Alexis extra verlof - al bij al zes dagen - en hij besloot om naar huis te gaan. Naar huis betekende voor Alexis een lange reis, op zijn minst drie dagen reizen om drie dagen thuis te zijn. Toen hij vertrok kwamen er veel kameraden om hem een goede reis te wensen en verschillende van hen vroegen hem om een dienst.

"Als de trein stopt in Jakoetsk, wil je dan dit pakje aan mijn vrouw bezorgen?"
En:
"Als je in Krasnojark mocht komen, wil je dan de groeten doen aan mijn verloofde en vraag meteen waarom ze al zo lang niet meer geschreven heeft?"
En:
"Als je in Charkov komt, bezoek dan even mijn zieke vader".
Alexis beloofde het allemaal te doen.

Op het station gekomen, ontmoette hij een oude kameraad hinkend op krukken - één van zijn benen was afgeschoten en nu mocht hij, afgedankt en wel, naar huis. Maar eigenlijk wilde hij helemaal niet terug, want hoe kon hij zo bij zijn vrouw en kinderen aankomen? Urenlang zat hij in de wachtkamer van het kleine station en kon maar niet besluiten om de trein te nemen.
Alexis begon naar hem te luisteren en met hem te praten, uren lang. En eindelijk, toen er al drie treinen vertrokken waren, had hij zijn gewonde kameraad zo ver gekregen dat hij toch meeging en samen stapten ze de trein op.

Toen de trein stopte in Jakoetsk stapte Alexis uit en ging op zoek naar het adres van de vrouw om haar het pakje van haar man te bezorgen. Het werd een heel lang bezoek want vrouw en kinderen zaten in de kou en er moest dus een boom gekapt en hout gehakt worden.

's Middags vertrok Alexis weer en toen de trein stopte in Krasnojark ging hij op zoek naar de verloofde. Het werd een lang gesprek en Alexis probeerde haar duidelijk te maken wat het voor een soldaat betekent als zijn meisje niets laat horen of als ze stiekem van een ander houdt.

Weer vertrok Alexis en toen, in de middag van de vierde dag de trein stopte in Charkov, zocht en vond hij de oude zieke vader. Het werd een lang ziekenbezoek, want de man wilde zoveel weten over zijn zoon en hij had verzorging nodig en er moest nog een brood gebakken worden.

In de middag van de vijfde dag reisde Alexis weer verder. Hij zou maar weinig tijd meer overhouden om thuis te zijn, maar hij vond dat hij voor alles moest doen wat hij nu eenmaal beloofd had.

Toen, plotseling, werd de trein vanuit de lucht beschoten. Toen gaf Alexis de reis naar huis op en besteedde de rest van zijn verlof aan het verzorgen van doden en gewonden.

Op de avond van de zesde dag werd Alexis ontdekt en gevangen genomen door Duitse soldaten. Hij werd ter plaatse neergeschoten. Uit zijn ransel viel een klein notitieboek: ‘Dagboek van Alexis'.
En op de eerste bladzijde stond geschreven: "Heer, help de anderen, ik kom wel terecht".

Tot zover dit verhaal...

Uit: een mis voor de vrede